De historie van Yoo Sin

Yoo Sin bestaat al meer dan 40 jaar en daar zijn we trots op! Momenteel zijn we een moderne club en we leggen je graag uit waar we tegenwoordig voor staan, maar we vergeten niet waar we vandaan komen. Dat kun je hier lezen in de historie van Yoo Sin.

De oprichting in 1978

Yoo Sin is in augustus 1978 opgericht. Aanvankelijk startte de vereniging als taekwondo club alleen voor jeugd. Het initiatief daartoe werd genomen door hoofdtrainer Frans van Dijk samen met Wina Hubers van Assenraad. De naam Yoo Sin is overgenomen op aanraden van Grootmeester Jang Kwang Myung (8e dan) de leermeester van Frans. De naam verwijst naar een belangrijke persoonlijkheid in de Koreaanse historie. Generaal Kim Yoo Sin geldt als de grondlegger van het keizerrijk Koryo dat het gebied van zowel Noord- als Zuid- Korea omvatte. Al direct vanaf de start was er grote belangstelling voor de trainingen vanuit de Nijmeegse jeugd. In korte tijd groeide Yoo Sin uit tot een club waarvan het aantal jeugdleden tot de hoogste van Nederland behoorde.

De jaren 80

Gestimuleerd door het succes van eind jaren 70, werd na 4 jaar besloten ook trainingen voor senioren te gaan verzorgen. Hierbij kregen Frans en Wina steun van enkele taekwondo beoefenaren uit de Nijmeegse club Chong Do Kwan. Kees Jongmans en Ton Titselaar kwamen het Yoo Sin-team versterken. De toenmalige trainersgroep stond aan de basis van een degelijke ontwikkeling van de club. Een verdere groei in ledental volgde en een jaar later was Yoo Sin de grootste taekwondo vereniging van Nijmegen en omstreken. Een voor de club memorabele mijlpaal was de eerste groep geslaagden voor de bondsexamens 1e dan (zwarte band): Christine Tijl, Angela van den Dungen, Lucas van Eijsden, Ron Schmitz, Arturo Godoy, Han Jansen en Bart Jansen. De foto waarop dit historische moment is vastgelegd kunt u nog steeds zien in onze kantine. Een respectabel aantal Yoo Sin leden trad later in hun voetsporen (zie ook: Hall of Fame).

In de loop der tijd kreeg de trainerstaf uitbreiding vanuit de eigen leden met Ron Schmitz, Lucas van Eijsden en Arturo Godoy Letelier. Vermaard waren de trainingen op vrijdagavond die wekelijks een vervolg kregen tot in de laatste uurtjes.

Advertentie

Naast de bloeiende groep recreatiesporters deden ook de wedstrijdsporters steeds nadrukkelijker van zich te spreken. De eerste aansprekende resultaten (waaronder kampioenen bij de nationale titelstrijd en internationale toernooien en medailles op de Europese kampioenschappen), werden geboekt bij de vrouwen door Wina Hubers van Assenraad, Irma Wijsman, Angela van den Dungen, Christine Tijl en Astrid Hentzepeter. Al snel volgde ook enkele heren het voorbeeld. Marco Peters viel de eer te beurt om in 1980 als eerste Yoo Sinner een nationaal kampioenschap bij de heren in de wacht te slepen. Tezamen met Egbert van de Coevering, Ronald van der Schaege en Cor de Vos jr zorgden nu ook de heren regelmatig voor podiumplaatsen op de nationale en internationale kampioenschappen. De Yoo Sin wedstrijdselectie vergaarde steeds meer nationale en internationale reputatie. Naast een veelheid aan individuele nationale titels en het nationale club kampioenschap in 1988 en 1989, werden in deze periode de sportieve hoogtepunten gevormd door de 3 zilveren medaille’s van Wina Hubers van Assenraad op respectievelijk de Wereldkampioenschappen in 1983 en de Europese kampioenschappen van 1982 en 1984, zilver op het EK-junioren van 1984 door Cor de Vos jr. en zilver op het Europa Cup toernooi (ETU Presidents Cup) in 1987 door Egbert van de Coevering.

De jaren 90

Na de periode van groei in de 80-er jaren, volgde een lange periode van consolidatie. Met een ledental variërend van 80 tot 130 leden en uitstekende sportieve prestaties door de wedstrijdsporters, bleef Yoo Sin de meest vooraanstaande taekwondo club in Nijmegen. Naast een uitgebreid trainingsprogramma op locaties verspreid door de gehele stad, werden vele demonstraties en introductietrainingen verzorgd op scholen en sportmarkten. Bij de trainers schaarden ook Bob Roes en Ludo Krassenbrug zich. De wedstrijdgroep bleef onverminderd succesvol in deze periode. Voor alle 5 wereldkampioenschappen in deze periode kwalificeerden zich 1 of meerdere leden van de Yoo Sin wedstrijdselectie. Het WK van 1993 te New York telde met Marco Peters, Julian van Oostrum en Mirjam Muskens maar liefst 3 Yoo Sin vertegenwoordigers. De hoofdtrainer van Yoo Sin , Frans van Dijk, combineerde in de periode 1994 t/m 1996 zijn functie bij de club met de positie van bondscoach bij de Taekwondo Bond Nederland; met succes: Het nationale team veroverde de landentitel tijdens het Europese Kampioenschap van 1996 met 2 maal zilver en 2 maal goud de 2e plaats in de algemene landenrangschikking!

De 21e eeuw

Op de drempel van de 21e eeuw beleefde Yoo Sin en de taekwondosport als geheel een nieuw historisch moment. Voor de eerste maal stond taekwondo op het hoofdprogramma van de Olympische Spelen! De beste 48 vrouwen en 54 mannen van de wereld mochten in Sydney gaan strijden om olympische medailles. Twee Nederlandse vrouwen drongen ondanks de zware kwalificatie door tot het olympische toernooi in Sydney. Mirjam Muskens van Yoo Sin en Virginia Lourens (Taekwondo Noord-Tilburg) schreven historie voor het Nederlandse taekwondo. Met respectievelijk een 5e en 4e plaats werden de eerste olympische taekwondo diploma’s naar Nederland (en Nijmegen!) gebracht. Sportief werd de lijn uit het vorige decennium hierna doorgetrokken. Patrick Stevens zorgde voor de tot op heden meest succesvolle internationale zegereeks in de Yoo Sin historie: 3 maal medaille op de Europese kampioenschappen (brons, zilver, brons) en brons op de World Cup 2006 te Bangkok. Daarnaast vertegenwoordigde hij Nederland (en Yoo Sin!) tijdens de Olympische Spelen van Athene 2004. Helaas moest hij daar genoegen nemen met de 8e plaats in de eindrangschikking.

Advertentie

De 21e eeuw verloopt tot nu toe echter niet alleen op wedstrijdsport gebied succesvol voor Yoo Sin. Een belangrijke en lang gekoesterde wens van Yoo Sin kon in deze periode eveneens worden gerealiseerd: het betrekken van een vaste, eigen accommodatie. In 2002 kon de huidige trainingszaal aan de Heidebloemstraat 201 worden betrokken. Eindelijk konden alle trainingsgroepen bijeen worden gebracht onder een dak en taekwondo specifieke voorzieningen worden aangebracht. De voordelen van de vaste accommodatie werden desalniettemin snel duidelijk. In korte tijd groeide het aantal leden naar ruim 170 en kon het rooster flink worden uitgebreid. Het trainersteam werd versterkt door Pieter Hermans. Investering in het kader resulteerde daarnaast in professionalisering en daarmee waarborgen voor kwaliteit en continuïteit. In 2003 vierde Yoo Sin haar 25-jarig jubileum dan ook in opperbeste stemming en met een uitstekend perspectief voor de toekomst. In 2005 onderging de trainingszaal een ingrijpende verbouwing en werd gecomplementeerd met een fantastisch verenigingskantoor en –kantine. Tevens werd een overeenkomst gesloten met de gemeente over vergaande samenwerking op het terrein van sportstimulering en naschoolse sportactiviteiten. De meest recente ontwikkeling betreft de start van specifiek op zelfverdediging gerichte activiteiten in de vorm van Hanmudo. Dit door de Koreaan He-Young Kimm in 1989 opgerichte systeem vormt een waardevolle aanvulling op het taekwondo aanbod. Het uitgebalanceerde aanbod Taekwondo en Hanmudo versterkt de rol die Yoo Sin in de toekomst op lokaal, nationaal en internationaal gebied zal gaan spelen.