Dit wordt het meest opmerkelijke sportieve jaarverslag dat we in de meer dan 40 jarige historie van onze club, mogen presenteren.
Waar het normaal uitsluitend over sportieve activiteiten en -ontwikkelingen gaat, nemen we de lezer mee in hetgeen ons als bestuur dit jaar is overkomen. Een kijkje “achter de schermen” waarin het vooral gegaan is over wat er benodigd was om dit jaar nog enige sportbeoefening te laten plaatsvinden.
Het jaar begon zoals alle jaren met een fanatieke start in de trainingsgroepen na de kerstvakantie. Vol goede moed en voornemens is men aan de slag gegaan op weg naar een volgende bandkleur, een dan-examen of wedstrijden op stijl of sparring. Nog niets wees er op dat het anders zou gaan lopen dan eenieder zich op dat moment ook maar in de verste verten had kunnen voorstellen.
In februari beginnen de eerste voortekenen zichtbaar te worden dat er iets serieus staat te gebeuren in Nederland. We horen van een virus uitbraak in China die snel om zich heen grijpt en door het internationale vliegverkeer ook snel andere delen van de wereld bereikt. De eerste gevallen van een Corona besmetting in Nederland worden gemeld. Al snel wordt duidelijk dat er sprake is van een pandemie en in de weken die volgen groeit de noodzaak tot drastische maatregelen. Ook als bestuur voelen we dat het ook de club zal gaan raken, zonder dat we een beeld hebben hoe dat precies zal zijn. Ter illustratie een appje dat Freek, onze voorzitter, op 10 maart rondstuurde aan de bestuursleden: “Moeten we als club iets met het coronavirus doen? Infomail naar leden met volgende boodschap: richtlijnen RIVM aanhouden en zelf inschatten of naar de club/training komen verstandig is”. We hadden nog geen idee over wat ons te wachten stond.
Op 12 maart wordt dat in 1 moment in volle omvang wel duidelijk: Nederland gaat in lockdown en alle sportclubs alsmede scholen en horeca dienen hun deuren te sluiten. Het wordt plotsklaps stil in onze trainingszaal. In allerijl steken bestuur en de trainers de koppen bij elkaar en richten we ons op de belangrijkste taak voor dat moment: het informeren van onze leden.
Vooralsnog gelden de maatregelen 2 weken en als bestuur gaan we ons beraden op de ontstane situatie. We zijn optimistisch over heropening en denken dat het slechts een korte periode zal behelzen. Hoe anders zou het gaan lopen!
De sluiting van de sportclubs wordt verlengd en we maken ons ernstig zorgen of we in kwartaal 2 nog wel aan trainingen toekomen. We besluiten dat indien het financieel haalbaar is, we geen contributie in rekening zullen gaan brengen. De diverse steunregelingen worden verkend en aangevraagd en met de gemeente is contact over het kwijtschelden van zaalhuur. De salarissen van de trainers zouden we graag, gelet op hun jarenlange inzet voor de club, door blijven betalen. Waar mogelijk willen we hen niet de dupe laten zijn van de crisis. We krijgen van de gemeente het verlossende bericht dat men over kwartaal 2 geen huur in rekening zal gaan brengen. We kunnen daardoor onze leden melden dat over Q2 geen contributie geïnd zal gaan worden. Een bericht dat goed wordt ontvangen. Als bestuur hebben we in deze periode frequent contact via de elektronische vergader mogelijkheden en kunnen we snel schakelen op actuele ontwikkelingen. Direct na elke persconferentie bekeken we wat de berichtgeving voor Yoo Sin kon betekenen.
In de maanden mei en juni raakt Nederland door de eerste golf heen en treden er versoepelingen in. In eerste instantie geeft dat mogelijkheden voor het trainen in groepen in de buitenlucht. Met de trainers wordt besloten daar gebruik van te gaan maken en een buitenrooster wordt opgesteld. De gemeente stelt sportpark Winkelsteeg ter beschikking inclusief een bergruimte voor het opslaan van trainingsmaterialen. Na weken van afwezigheid kunnen vanaf 1 mei de jeugdgroepen weer trainen en kan men elkaar weer ontmoeten. Vanaf half mei kunnen we ook de trainingen voor de volwassen opstarten. Er wordt binnen alle leeftijdsgroepen gretig gebruik gemaakt van deze mogelijkheden. Duidelijk werd daarbij dat we als club niet alleen een plek zijn om te sporten maar zeker ook een plek om elkaar te ontmoeten. Dit ontmoeten werd ook zichtbaar in de diverse app-groepen waarin we elkaar snel wisten te vinden voor informatie, bijvoorbeeld bij slecht weer, maar ook voor lief, leed en leut. Humor bleek maar weer eens een uitstekende remedie te zijn voor het omgaan met ongemak.
Per 1 juli werden de versoepelingen dusdanig van aard dat we de trainingen in de zaal mochten gaan hervatten. Weliswaar onder condities, zoals afstand houden en maximale groepsgrootte, maar met voldoende ruimte om toch een serieuze taekwondo training te kunnen doen. Trainers en leden toonden veel flexibiliteit en creativiteit. Naast dat een aantal maatregelen verplicht waren, voelden we ook heel nadrukkelijk een eigen verantwoordelijkheid om de risico’s op besmettingen zo gering mogelijk te houden. In alle leeftijdsgroepen werd zichtbaar dat er leden waren waarvoor de Corona situatie stevige impact had. Hoe fijn was het om juist ook hen even in de week wat momenten te kunnen bieden van afleiding, ontspanning en gezonde inspanning.
Ook onze Yoo Sin bandexamens konden doorgang vinden en velen wisten hun volgende stap te zetten in de weg naar de 1e dan.
In een zomer waarin de Corona situatie wat op de achtergrond leek te raken, werden ook de voortekenen zichtbaar dat de voorspelde 2e golf wel eens realiteit kon gaan worden. En dat is ook gebeurd! In oktober en november moesten we verdergaande maatregelen treffen om de trainingen nog mogelijk te maken. Zo werden er bij de volwassenen extra trainingsuren gedraaid om de groepsomvang kleiner te maken, maar wel door te kunnen gaan met trainen.
Naast de inzet van de trainers om de trainingen doorgang te laten vinden, richt het bestuur zich vooral op zaken die met de bedrijfsvoering te maken hebben. Met name de financiën hadden onze volle aandacht. Een terugkerend dilemma betrof het innen van de contributie in een situatie dat we naar ons gevoel geen volwaardige sportbeoefening konden leveren. Gelukkig bracht de medewerking van de gemeente Nijmegen hierin de oplossing. Ook over Q3 en later Q4 werd geen zaalhuur in rekening gebracht. Een super waardevolle steun in de rug, waarvoor onze dank! Op 16 oktober konden we ook via de digitale omgeving de uitgestelde Algemene Leden Vergadering laten plaatsvinden.
Terwijl onze koning zich verslikt in een vakantietje in Griekenland, wordt de situatie in Nederland zorgelijker en zorgelijker. Begin november moeten we met de senioren al even 2 weken pauzeren om half november met een aangepast rooster weer los te kunnen. Maar niet voor lang. Eind december kwam in de persconferentie helaas het bericht dat de sport wederom op slot ging. Zo ook bij Yoo Sin. Het werd wederom stil in de zaal….
Een opsteker in deze donkere maand was dat de taekwondo bond Nederland nog net voor de 2e lock down een nationaal dan-examen doorgang kon laten vinden. Heel fijn voor ons omdat we 2 kandidaten hadden die zich al enige tijd hierop aan het voorbereiden waren. Mooi dan ook dat Dylan en Dijana met goed gevolgd hun zwarte band examen aflegden. Een mijlpaal voor elke taekwondo beoefenaar en hier nogmaals onze complimenten en felicitaties aan hen beiden.
Zo eindigde een bewogen jaar toch met een mooi sportief hoogtepunt!
Met een vervroegde kerstvakantie en zonder de gebruikelijke jaarafsluiting met band examens en borrels, kabbelde het jaar verder naar haar einde toe. Achter de schermen werd het echter zeker niet rustiger, maar daarover lezen jullie meer in het verslag van 2021.
